Witamy na Blogu

Czy istnieje w gospodarce jakiś wewnętrzny, mniej lub bardziej odczuwalny, rytm zdarzeń i dlaczego S. Żeromski za tło swojej powieści wybrał czas taki nijaki, niezdecydowany i stosunkowo chorowity? Sporo już napisałem o wpływie świąt państwowych, religijnych i świeckich na nasze zachowania; nikt nie podważa wpływów kanikuły, międzyświątecznego rozprężenia czy dramatycznych decyzji podejmowanych w czasie zagrożenia „długim weekendem” na rynek, handel, przemysł czasu wolnego, poradnictwo kulinarno-odzieżowe oraz frekwencję w miejscach zbiorowego żywienia i wypoczywania. To ostatnie stwierdzenie jest już samo w sobie sprzeczne, ale cóż robić?

Istnieje niczym nie uzasadnione przekonanie, że w tzw. okresach świątecznych należy składać sobie i innym życzenia. W grudniu tych okazji jest więcej ponieważ marketing handlowy dostaje zadyszki by nam uzmysłowić jak wiele prezentów musimy zgromadzić i opatrzyć je odpowiednim przekazem dobrej woli. Grudzień zaczyna się pod koniec listopada obchodami święta popularnego Andrzeja, potem już Mikołaj, kolejne popularne imieniny pechowców, którzy dostają podarki imieninowe wraz z choinkowymi, za chwilę Sylwester i tuż po nim słabo handlowo opracowane święto Trzech Króli.

Tym razem zdecydowałem się odejść, niedaleko, od tematów globalnych i ogólnoludzkich na rzecz prywaty. Tak, postanowiłem, z opóźnieniem, załatwić własne porachunki. Zdarzenie dotyczyło prostej relacji klient, w tym wypadku ja i sprzedawca, w tym wypadku spora sieć handlowa.

Wrzesień, zwłaszcza słoneczny, pozwala przetrwać wspomnieniom z gorącego lipca i sierpnia. Jeszcze możemy udawać, że jest nadzieja na praktyczne oderwanie się od codziennych obowiązków, rutyny wyjść i powrotów, oczekiwania na koniec tygodnia i zapomnienia o frustracji niedzielnego popołudnia.